---

Tak jak do tej pory, Josh w dalszym ciągu w znacznym stopniu ograniczał obserwowanie pola walki, aby móc w głównej mierze skupiać się na tej bestii, którą miał przed sobą. Jego uwagę przyciągały tylko te co bardziej niespodziewane - na przykład głośniejsze albo szczególnie wyróżniające się wizualnie - akcje. W związku z tym nie zainteresował się nawet nagłym zniknięciem Chrisa i jego kolegi, a ich brak w okolicy dotarł do niego przypadkowo oraz z opóźnieniem - i to wyłącznie dlatego, że wykrył to wreszcie na swoim biologicznym radarze. Chłopak odruchowo chciał zmarszczyć czoło, ale jakoś się przed tym powstrzymał, nie zamierzając niepotrzebnie zmieniać swojej mimiki - na wypadek, gdyby przypadający mu w przydziale jaszczur źle to zinterpretował. Tak czy siak nastolatek zakładał, że gdyby tamtym dwóm stało się coś złego, to ktoś już by na to zareagował... Raczej... Więc ostatecznie uznał, że nie powinien się tym przejmować. Lepiej było póki co skoncentrować się na własnym zadaniu.
Pozostawiając walkę uszczuplonej teraz reszcie i ograniczając się do nadzorowania fizycznego stanu tych, których wyczuwał, Elixir nie był nawet wyjątkowo zaskoczony, gdy plugastwo wreszcie do niego przemówiło... A dokładniej wyemitowało ku niemu swoje myśli, ale blondyn nie kłopotał się w tym momencie tak drobnymi kwestiami technicznymi. Inne smoki to potrafiły, więc czemu ten jeden by nie miał? Taka argumentacja w pełni mu wystarczała. Wyglądało na to, że jego wcześniejsze zabiegi faktycznie przyniosły niezłe efekty.
Pomimo tego jednak uzdrowiciel wciąż zachowywał ostrożność. Już w swoich pierwszych słowach, wyraźnie przychodzących mu z trudem, gad poprosił o pomoc - chyba? Na pewno o niej wspomniał, mutant zaś dopowiedział sobie resztę - a nie wyglądał na takiego, który polegałby na podstępie, aby zwabić ofiarę... Bo, spójrzmy prawdzie w oczy, w przypadku Josha nawet by tego nie potrzebował... Ale skoro tak bardzo męczył się z pozostawaniem przy stosunkowo trzeźwych zmysłach, to chłopak nie zdziwiłby się, gdyby znowu stracił nad sobą kontrolę i zaatakował. A tego wolałby uniknąć.
Oznaczało to między innymi, że - pomimo uprzedzenia, że sztuczki nie zadziałają - Elixir tak czy siak nie przestawał emitować korzystnych dla niego, a więc przede wszystkim uspokajających, poprawiających nastrój feromonów. Nie mogły przecież zaszkodzić, prawda? Skoro stwór miał poważne problemy z panowaniem nad sobą, a sztuczne ukojenie nerwów przez manipulację jego organizmem dopiero co trochę mu pomogło, to warto by było utrzymać ten stan. Nawet jeżeli zdawał sobie sprawę z tego, co blondyn robił, to... Co z tego? Chemia to chemia, więc istniała szansa, że choć odrobinę mu ulży, a takie feromony samego Josha niewiele kosztowały. Skoro już uruchomił ich produkcję, to dalej działały praktycznie same.
Tyle że... Niestety mniej więcej na tym kończył się zakres możliwości chłopaka bez utrzymywania kontaktu fizycznego. To z kolei tworzyło pewien istotny problem. Josh wiedział, że coś zrobić musiał i to najlepiej jak najszybciej, ale to oznaczało, że powinien dotknąć gada, którego stanowi psychicznemu i emocjonalnemu zupełnie nie ufał i to niebezpodstawnie. Ani trochę mu się to nie podobało, lecz nie widział żadnego innego wyjścia. To znaczy, szczerze mówiąc w ogóle jego pomysły były w tej chwili dość ograniczone, bo powoli kończyły mu się opcje... Pomijając ofensywne, do których na pewno nie chciał się uciekać... A nieszczególnie miał ochotę tracić czas na pytanie kogoś o zdanie i radę, nie w sytuacji, gdy każdy zajmował się czymś ważnym i, z grubsza, walczył o życie.
Nastolatek wciągnął więc powietrze przez nos i powstrzymał się przed głębokim westchnięciem, po czym ostrożnie wykonał krok w stronę plugastwa. Gdy już zorientował się, że nie zamierzało protestować - świadomie nie miałoby ku temu powodów, skoro samo prosiło go o pomoc, ale na przykład instynkty to zupełnie inna historia, nie wspominając o całej reszcie problemów, więc uzdrowiciel wolał uważać - powiódł wzrokiem po jego ciele, w duchu kontemplując gdzie najkorzystniej będzie umieścić dłoń... Aż wreszcie mentalnie wzruszył rękami i zdecydował się po prostu na ramię bestii. Lepiej nie będzie.
- Jasne. Mówiłem, że po to tu jestem - skomentował w momencie nawiązywania kontaktu, aby podkreślić, że nie planował niczego złego. Co prawda w innym wypadku pewnie też by to powiedział, ale nieważne. Grunt, że teraz intencje miał czyste, a jego dłoń natychmiast rozpaliła się jasną energią, biało-złocistą, odzwierciedlającą jego lecznicze zdolności. Chłopak zdawał sobie sprawę z tego, że walka trwała w najlepsze, słyszał i kątem oka nawet widział wybuch kawałek dalej, ale starał się tym wszystkim za bardzo nie przejmować. Byli w całkiem niezłych rękach... Ogólnie rzecz biorąc. A na pewno mogliby być w gorszych.
Blondyn posiadał prosty plan - tyle że nie oznaczało to automatycznie, iż równocześnie łatwy w praktyce. Rozważał zrobienie czegoś takiego już wcześniej, ale wtedy wolał jeszcze nie ryzykować, a teraz chyba nie miał już większego wyboru... Skoro bowiem zwykłe manipulowanie fizjologią jaszczura nie wystarczało, to musiał pójść o krok dalej. Jeżeli mylił się w ocenie, to mogą mieć pewien problem, ale jeśli nie... To istniała spora szansa na to, że przynajmniej ten gad będzie w stanie się ogarnąć.
Nie zwlekając ani chwili, Elixir zaczął pompować posiadaną przez siebie energię bezpośrednio do ciała gada, nie przejmując się nawet szczegółami, tylko po prostu wypełniając nią wszystkie jego tkanki, ba, komórki. Starał się działać szybko, ale nie na tyle, aby zrobić tym sobie krzywdę. W końcu nadużywanie mocy najczęściej kończyło się dla niego śpiączką... A w tych warunkach nie mógł sobie na nią pozwolić - jeszcze nie teraz, może później, wtedy, gdy kryzys zostanie zażegnany. Kontrolował swój stan, aby nie przesadzić. Z drugiej strony... To nie mogło być gorsze od przywracania kogoś do życia, prawda?
Znał uczucie, które wykrywał w organizmie tego stworzenia. Nie było dla niego obce i to nie tylko ze względu na Onurisa, ale przede wszystkim z powodu niedawnego snu... Oraz śladów, jakie obecnie nosił, skrywał, na rękach. Zdawało się być przeciwieństwem - lub może brakiem? - siły, która zawitała w jego ciele w chwili, kiedy obudziła się jego mutacja i od tamtej pory stopniowo się w nim rozwijała, otwierając przed nim kolejne możliwości. Momentami nie był pewien czy wywodziła się z zewnątrz i tylko przechodziła przez jego materialną powłokę, szukając ujścia i napędzając jego zdolności, czy może w jakiś sposób sam ją generował... Ale widząc podobieństwa pomiędzy sytuacją własną i tych smoków zaczynał skłaniać się ku pierwszej opcji.
Nie to, żeby pochodzenie jego energii było w tej chwili aż tak ważne. Liczył się fakt, iż przeciwieństwa mogły się przecież wzajemnie zwalczać - jak światło i mrok, które chyba najlepiej oddawały istotę tego problemu, nawet jeżeli pewnie ją upraszczały. W tym porównaniu jaszczur potrzebował światła, a Josh je posiadał. Chciał, by ciemność ustąpiła miejsca jasności, chaos - porządkowi i spokojowi... Próbował wypalić i wypchnąć od środka całą tę negatywną siłę, odbudować to, co zostało przez nią zniszczone. Rzadko miał okazję robić rzeczy na takim poziomie, nawet w Instytucie zazwyczaj ograniczał się do o wiele nudniejszych, bardziej przyziemnych spraw. To... Było na swój sposób ekscytujące.
Z tego wszystkiego chłopak jedynie kiwnął głową, gdy gad znów się do niego odezwał, nie tracąc czasu - ani nie rozbijając swojego skupienia - by odpowiedzieć mu coś na głos. Słowa zeszły dla niego na dalszy plan, gdy w końcu otrzymywał większy dostęp do detali budowy bestii. Co prawda przy jego aktualnych zamiarach nie były mu one potrzebne, nie bezpośrednio, ale badanie nowych organizmów zawsze mogło się przydać, więc blondyn korzystał. Samo rozprowadzanie energii nie wymagało od niego dokładnej i szczegółowej wiedzy.
Uwagę nastolatka zwróciło dopiero to spięcie mięśni... Ale w praktyce nie zmieniło to niczego, bo nim się obejrzał, smok był już tuż przy nim, przemieszczał go, a zaraz potem Elixir wyczuł rozchodzące się po ciele gada uszkodzenia. Choćby chciał, nie zdążyłby w żaden sposób zareagować, prędko zdał sobie z tego sprawę, więc nawet nie próbował - tylko lekko się wzdrygnął, nie będąc w stanie się opanować, gdy koncentrował się w głównej mierze na cudzym ciele, a nie na własnym. Nie widział co się działo, ale obierane biokinetycznie sygnały w pełni mu wystarczyły.
Energia, którą tak czy siak rozprowadził już - i nie przestawał - po organizmie jaszczura powinna zadziałać natychmiast, zabierając się za jego leczenie. Takie rzeczy czyniła zwykle automatycznie i nie wymagała od Josha konkretnych instrukcji odnośnie jak - wystarczyło samo nakierowanie i przyzwolenie. Zewnętrzne, czysto fizyczne obrażenia były na ogół proste. Oparzenia czy rany wymagały przede wszystkim odbudowania uszkodzonej tkanki, a przy tym wystarczyło się sugerować sąsiednią, zdrową... Kopiowanie to żaden wyczyn. Tworzenie czegoś nowego było dopiero sztuką.
Świadomie zaś chłopak zadbał głównie o to, aby stępić odczuwany przez stwora ból. Nie usuwał go zupełnie, bo wolał, aby smok wiedział co się z nim działo, ale starał się osłabić go na tyle, aby cierpienie nie pogarszało psychicznego stanu gada... A potem zorientował się, że coś się zmieniło - że atak nie sięgał już ciała jaszczura. W następnym momencie tuż pod jego dłoń dotarł czyjś ogon i blondyn zdecydował się postawić wszystko na jedną kartę, zakładając, że nie był to przypadek, a celowe działanie. Wolną ręką pochwycił końcówkę... I przekonał się, że najwyraźniej miał rację, bo i na ten organizm mógł wpływać. Był... Ciekawy, delikatnie mówiąc, przypominał Onurisa bardziej od na przykład tego tutaj, bezimiennego, ale szczerze mówiąc Elixir wolał nie marnować czasu na sprawdzanie tego rodzaju drobnostek. Może innym razem.
Na początek wystarczyła mu świadomość, że smoki jeden za drugim go chroniły. Nawet nie próbował wydostać się z uchwytu tego pierwszego i pilnował go tylko na tyle, aby przypadkiem nie zostać ściśniętym zbyt mocno. W takim wypadku był skłonny zmusić go do rozluźnienia mięśni, ale póki nie zachodziła taka konieczność, nie kłopotał się. Tak naprawdę mógł jeszcze na tym skorzystać, gdyby jaszczur ponownie musiał go przesunąć... Potrzebował jedynie zadbać o to, aby mu znowu nie zdziczał. Co to dla niego... W najbliższym czasie chyba powinien przemyśleć swoje wybory życiowe.
Choć ten drugi smok zwrócił się do niego wprost, a Josh przez fizyczne połączenie czuł, że gad opadał z sił, to jednak w mgnieniu oka uzdrowiciel podjął decyzję. Zdawał sobie sprawę z tego, że łuski przyjmujące na siebie atak wroga mogły jeszcze chwilę wytrzymać - krótką, ale zawsze - a delikatna psychika plugastwa niekoniecznie. W takim wypadku straciliby wszelkie dokonane postępy i być może skończyliby z dodatkowym przeciwnikiem, o ile stwór nie postawiłby na ucieczkę. Przy takiej argumentacji wybór mimo wszystko nie był aż tak ciężki, szczególnie teraz, gdy blondyn myślał logiczniej niż zwykle... Przez ograniczenie empatii. Chłodniejsze spojrzenie na sprawę czasem się jednak przydawało.
- Daj mi moment - rzucił na głos, choć równocześnie posłał po ogonie smoka jeden silniejszy i rozchodzący się równomiernie impuls energii, tylko tyle, aby dodać mu chociaż trochę sił i utwierdzić go w przekonaniu, że tak, zamierzał mu pomóc, ale najpierw musiał jeszcze załatwić coś innego. Skoro miał do czynienia z telepatą, to zakładał, że jego intencje zostaną zrozumiane... A może nawet zaakceptowane. Oby. Tak czy siak, zaczynał się czuć jak żywa bateria.
Po tym krótkim zastrzyku sił, choć pozostawał w stałym kontakcie fizycznym z oboma stworami, nastolatek skupił się już na plugastwie. Zastosował dokładnie tę samą metodę co wcześniej, rozprzestrzeniając po jego ciele swoją moc, swoje światło, lecz tym razem znów dołożył do tej strategii drobne wsparcie hormonalne, mające na celu wstępnie uspokoić bestię. Na samym początku dało to efekty, więc może teraz też się uda - w końcu posiadał już lepszy wgląd w fizjologię tego osobnika. Nie liczył na cud, ale każda poprawa byłaby miła.
Gdyby tylko Josh zorientował się, że stan plugastwa uległ wystarczającej poprawie, aby można było bezpiecznie przerwać karmienie go energią życiową - lub w sytuacji, kiedy chroniący ich smok pilnie potrzebowałby pomocy, na co stale biokinetycznie zwracał uwagę - mutant od razu przerzuciłby się na drugiego jaszczura. Zakładał, że ten nie miałby problemów z uleczeniem się na własną rękę, a poza tym sam dopiero co wspomniał, że przede wszystkim potrzebował pobudzenia, więc właśnie na to ostatnie blondyn by w takim układzie postawił. Niepokoiło go oddawanie takich ilości energii, ale chyba nie miał wyjścia. Starał się tylko pilnować, aby nie odpłynąć w trakcie walki. Mógł się osłabić, to mu nie przeszkadzało, w końcu odzyskałby siły, ale musiał pozostać przytomny.

Gdzieś tam głęboko - podświadomie - Josh zdawał sobie sprawę z tego, że w jednym z nadzorowanych przez niego z daleka organizmów coś się zmieniło. Gdyby skupił się na tej myśli, to z pewnością zorientowałby się nawet, że chodziło o Noriko, przez której komórki przepływał teraz inny rodzaj energii niż zazwyczaj. Chłopak był jednak za bardzo skoncentrowany na swoim własnym zadaniu, aby przejmować się takimi szczegółami - ograniczał się głównie do wyłapywania tych niekorzystnych nowości, jak na przykład ran czy dolegliwości, a wszystko inne... Wystarczyło powiedzieć, że uznawał to za mniej pilne i zamierzał w spokoju przeanalizować to sobie później, gdy zagrożenie już przeminie.
Sam miał teraz w końcu co robić. Co prawda najwyraźniej podjął właściwą decyzję skupiając się na plugastwie - o ile w dalszym ciągu nim w ogóle było, bo Elixir nie znał się na szczegółach tej klasyfikacji, więc nie orientował się kiedy dokładnie wychodziło się z tego stanu, a kiedy znajdowało się jeszcze w przejściowym - gdyż drugi z gadów, nawet tylko trochę wzmocniony, całkiem nieźle radził sobie z chronieniem ich wszystkich... Ale nie oznaczało to, że blondyn mógł spocząć na laurach. Przeciwnie, starał się nie stracić ani jednej sekundy, wciąż uparcie pracując nad usuwaniem mroku.
W tym czasie nastolatek nie wtrącał się w tę telepatyczną rozmowę, która wywiązała się pomiędzy smokami. Szczerze mówiąc nawet nie śledził jej zbyt uważnie, choć mniej więcej rejestrował słowa, które między nimi padały, aby w razie czego nie zgubić wątku. Nie chciał się jednak rozpraszać, szczególnie w sytuacji, gdy szło mu coraz lepiej... I gdy nie wiedział jak długo uda mu się jeszcze działać. Musiał zrobić jak najwięcej. Póki mógł.
Pojawienie się własnej energii być może plugastwa uznał za dobry znak i wyjątkowo był praktycznie pewien, że miał pod tym względem rację. Zachowanie stworzenia zdawało się to zresztą potwierdzać. Całe się rozluźniało, nie przytrzymywało go już przy sobie tak mocno... No i oczywiście mogło prowadzić dyskusję ze swoim pobratymcem, a to też świadczyło o nadchodzącym lepszym. Byle tylko nie stało się nic, co ten postęp zaprzepaści.
Nagłe rozpoczęcie procesu zmiany umaszczenia niemalże przyniosło uzdrowicielowi satysfakcję - a do tego wywołało pojawienie się myśli, że przynajmniej liczba czarnołuskich jaszczurów w okolicy spadła właśnie o jeden. Dobrze. Takie barwy kojarzyły mu się z przesadnym dramatyzmem, co... Mogło, ale rzecz jasna wcale nie musiało wynikać ze znajomości z pewną osobą, której imienia nie zamierzał przytaczać nawet we własnej głowie. Tak czy siak, grunt, że organizm gada pomagał mu w walce z tym stanem... I to bardziej, niż można by się tego było po nim spodziewać.
Josh nie ingerował w działania czynnika regeneracyjnego, gdy ten już dał o sobie znać. Ostrożnie je nadzorował, tak samo zresztą, jak i reakcje na nie smoka, ale nie chciał niczego przy nich zepsuć. Och, pewnie byłby w stanie stosunkowo łatwo zminimalizować odczuwany przez jaszczura ból czy dyskomfort, ale z drugiej strony wolał skoncentrować się tylko i wyłącznie na walce z tą negatywną energią. Nie chciał ani na chwilę jej odpuścić, a czuł, że - pomimo nieprzyjemności związanych z modyfikowaniem się na żywca jego ciała - gad mimo wszystko nie tracił nad sobą kontroli. To było najważniejsze. Gdyby Elixir wykrył, że coś się pod tym kątem zmieniło, że jego pacjent nie mógł już wytrzymać i pilnie potrzebował odrobiny ulgi, wówczas postarałby się częściowo stłumić jego cierpienie i ponownie zagrać na substancjach chemicznych w jego organizmie, by znów go uspokoić... Ale tylko w takim wypadku.  
Zachęcony tymi wszystkimi postępami, blondyn pozwolił sobie zaryzykować i posłać jeszcze jedną niewielką dawkę energii po ogonie chroniącego ich gada. Na tyle mógł sobie pozwolić - w tej chwili - a nie chciał, żeby stwór pomyślał, że całkowicie o nim zapomniał. Potrwało to jednak zaledwie krótki moment i zaraz potem chłopak ponownie skupił się na swoim głównym zadaniu, zaciekle atakując wszystkie skupiska ciemności, na które natrafiał.
W następnej chwili zaś nastolatek w końcu usłyszał słowa skierowane bezpośrednio do niego samego... I ledwo zdążył kiwnąć na nie głową, nie odrywając się przy tym od swojego zajęcia, zanim jaszczur - Nodin, tak? - przeszedł do ofensywy, w ten sposób odciągając walkę od niego i... Jak to powiedział? Urtagara? Wszystko jedno, przedstawieniami i innymi uprzejmościami mogli się zająć później. Ważne, że przynajmniej przez chwilę nie znajdowali się na linii niczyjego ataku. Nie to, żeby wcześniej Josh jakoś szczególnie się stresował, bo czuł się nieźle broniony, ale teraz chociaż Nodin mógł zrobić coś więcej, niż tylko przyjmować na siebie czy swoją barierę tamten promień. Dobra zmiana, gdyby ktoś zapytał Elixira o zdanie. Co raczej nie nastąpi, ale zawsze mógł pomarzyć.
Mutant nawet nie próbował śledzić wzrokiem tego starcia. Tak czy siak by nie mógł, bo miał jeszcze jedną osłonę, która blokowała mu widok... Więc zostawała mu jedynie biokineza. Nie narzekał jednak, bo i tak nie zamierzał marnować czasu na obserwowanie walki, gdy był już tak blisko osiągnięcia swojego celu. Oczywiście słyszał te wszystkie efekty dźwiękowe, odgłosy przemieszczającego się piasku czy nawet zwykłych uderzeń, ale większość z nich ignorował. Pilnował ich jedynie o tyle, aby mieć pewność, że nagle wraz z chyba już praktycznie eks-plugastwem nie znajdą się w poważnym niebezpieczeństwie.
- Bez przesady. Jak dla mnie radzi sobie całkiem nieźle. I przypominam, że przed chwilą on wydał przeciwne polecenie, więc nawet o tym nie myśl, żeby do niego dołączyć. Wytrzyma jeszcze trochę, może pomogą mu Onuris albo Nori, a ty przez ten czas dojdziesz do siebie. Wyzdrowiejesz, to powalczysz, bo jeżeli ruszysz teraz, to pewnie prędko zmienisz strony i tyle będzie z twojego pomagania - odparł na wątpliwości smoka i to z większym spokojem, niż pewnie powinien, za to bardzo szczerze. To ograniczanie empatii faktycznie coś w sobie miało. Musiał częściej korzystać z tej opcji, świat od razu wyglądał wyraźniej.
Nie zmieniało to faktu, że modyfikacje modyfikacjami, ale Josh naprawdę wierzył w słuszność swoich słów. Jasne, może i Nodin nie wygrywał, ale póki co też nie przegrywał. No i... Rzecz w tym, że wcale nie musiał zwyciężyć, bo po prostu kupował im czas. Jak długo był w stanie to robić, Josh nie zamierzał wypuszczać drugiego gada spod swojej opieki. Nie chciał stracić uzyskanych postępów, bo nie miał żadnej pewności, że uda mu się do nich powrócić - że w ogóle przytrafi mu się szansa spróbować. Jeżeli więc jego wypowiedź nie wystarczyła do uspokojenia jaszczura, to znów zaczął wspomagać jego nastrój biokinetycznie, byle tylko przekonać go do zostania na miejscu.
- Hej, gołąbki, w wolnej chwili skoczyłoby któreś pomóc Nodinowi, bo my jeszcze nie bardzo możemy - odezwał się na głos, ten sam przekaz wypychając przez więź telepatyczną do Noriko i Onurisa, o ile mogli go teraz usłyszeć. Słowo jeszcze nie zostało przez niego użyte przypadkowo. W końcu dopiero co praktycznie obiecał swojemu tymczasowemu podopiecznemu, że niedługo będzie mógł dołączyć do walki... Więc liczył na to, że takie podkreślenie przełoży się na chociaż odrobinę cierpliwości.

Josh nie przejmował się za bardzo odmową ze strony Nori. Zakładał, że ona i - lub - Onuris prędzej czy później tak czy siak dostosują się do jego życzenia, jeżeli tylko będą mogli, więc zależało mu głównie na zwróceniu ich uwagi na ten problem... A także na sprawieniu, by się trochę pospieszyli. Być może akurat on nie powinien nawet w duchu komentować niczyjego tempa, skoro nie brał udziału w samym starciu, ale takie szczegóły nigdy mu nie przeszkadzały. Głównie dlatego, że zazwyczaj naprawdę ich nie odnotowywał.
Chłopak skupiał się więc dalej na swoim zadaniu, z zadowoleniem odnotowując, że jego słowa wywarły pożądany efekt i jaszczur grzecznie się do nich dostosował. Blondyn jedynie kiwnął głową, aby potwierdzić, że owszem, mówił poważnie, jak gdyby nie było to oczywiste na podstawie całokształtu jego zachowania. Ledwo zauważył to, że wreszcie został całkowicie puszczony, ale szczerze powiedziawszy dla niego osobiście nie zmieniło to wiele. Nie odsunął się, nie przerwał kontaktu fizycznego, ani nic z tych rzeczy... Jeszcze nie skończył, więc nie mógł zrobić niczego podobnego.
Choć widział wszystkie te zewnętrzne zmiany - z kolorystyczną na czele - to jednak koncentrował się głównie na tym, co biokineza podpowiadała mu odnośnie sytuacji we wnętrzu organizmu gada. Czuł, że było coraz lepiej, już prawie dobrze, niewiele do tego brakowało... A to tym bardziej motywowało go do dopięcia sprawy na ostatni guzik. Byle tylko nie musieli się dłużej martwić o to, że jaszczurowi zaraz coś znowu odbije i obróci się przeciwko nim albo po prostu zwieje. Choć... W ostateczności to ostatnie byłoby preferowane, bo zawsze mogliby go ponownie znaleźć, a teraz przeciwników mieli już aż nadto.
Nitek mroku zostawało coraz mniej, Elixir z kolei zauważył, że mógł stopniowo zacząć ograniczać swoje wpływy, bo energia samego smoka i tak nieźle sobie radziła z takimi niedobitkami. Nie odpuścił całkowicie, wspierał ją, ale przy okazji sprawdzał jak bardzo była samodzielna... I podobało mu się to, co odbierał. Podejrzewał, że mógłby się teraz wycofać, a ona i tak dokończyłaby na własną rękę to, co dla niej zaczął, ale na wszelki wypadek wolał tego nie uczynić - jeszcze nie w tej chwili. Im więcej mógł pomóc, tym lepiej.
Głośniejszy huk co prawda zwrócił uwagę nastolatka, lecz ze swojego miejsca - i z łuskowatą osłoną - Josh tak czy siak nie mógł dojrzeć co się stało... A nie zamierzał tracić czasu na wychylanie się i rozglądanie. Ani w ten sposób ryzykować, bo instynkt samozachowawczy miał akurat zazwyczaj dość silny. Pomijając sytuacje, gdy świadomie go ignorował, ale na ogół robił to wówczas, gdy rozsądek podpowiadał mu, że nie posiadał innego wyboru, bo takie rozwiązanie było najlepsze dla niego czy innych osób... Albo kiedy górę brała nad nim złość, o którą obecnie martwić się nie musiał.
Oczywiście nad podstawie odbieranych biokinetycznie sygnałów uzdrowiciel mógł domyślać się aktualnego rozwoju wydarzeń, ale szczerze mówiąc nie widział jeszcze poważnych powodów do niepokoju. Nikt najwyraźniej nie był umierający, ani nawet aż tak ciężko ranny... No i wiedział, że Urtagar obserwował walkę, a nie spinał się i nie denerwował na tyle, aby zwrócić uwagę blondyna. Zachowywał dość spokoju oraz cierpliwości, żeby chłopak mógł sądzić, że nie mieli na głowie wielkich problemów.
Z tego wszystkiego dopiero ponowne pojawienie się głosu jaszczura w jego głowie sprawiło, że Elixir w większym stopniu zainteresował się swoim otoczeniem, choć nie oderwał się do końca od swojego zajęcia. Czy mógł? Nastolatek zmarszczył lekko czoło, jeszcze raz przeglądając uważnie i dokładnie organizm gada, aby upewnić się, że zostawienie go w spokoju zdecydowanie będzie już bezpieczne. Tak mu się wydawało... No i widok tej energii, gromadzącej się wokół smoka, zdawał się to potwierdzać. Skoro miał do niej w ogóle dostęp i był w stanie ją w ten sposób manifestować, to musiało być nieźle.
- Jasne. Baw się dobrze. Ale możliwie z daleka ode mnie - odparł, a mimo to na odchodnym posłał jeszcze przez ciało Urtagara większą dawkę oczyszczającej energii, ot, tak na wszelki wypadek. Dobrze, że i tak się o niego przy tym podpierał... Ale w następnej chwili cofnął już powoli rękę i wykonał kilka ostrożnych kroków do tyłu, aby zrobić jaszczurowi miejsce do działania. W końcu nie wiedział od czego gad zacznie, więc wolał nie wejść mu przypadkiem w drogę.
Także i tym razem nastolatek zadbał o to, aby nie zbliżyć się za bardzo ani do skał, które mogłyby na niego zlecieć, ani do wody, gdyż ta poniosłaby za sobą - na przykład - elektryczne ataki Nori, gdyby dziewczyna zmuszona była z nich skorzystać. Trzymał się mniej więcej w podobnej odległości od klifów i oceanu, ustawiony przodem do walczących, żeby mieć ich wszystkich na oku. Oddalił się na tyle, aby nie skusić żadnego ciosu, jeżeli zaś chodziło o ataki dystansowe... Na nie musiał po prostu uważać. Teraz mógł już śledzić sytuację nie tylko przez użycie biokinezy, ale i na własne oczy, dlatego chętnie korzystał z obu tych opcji. Gotów był w razie czego odskoczyć na bok albo drogą telepatyczną zaalarmować sojusznika, który stałby się czyimś celem i nie zdawał sobie z tego sprawy.
W zasadzie wyglądało na to, że wygrywali, nawet jeżeli ich szeregi niedawno zostały uszczuplone. Można by powiedzieć, że dokonała się taka mała wymiana. Dwie jaszczurki wybyły z okolicy, a jedna - w dodatku pewnie silniejsza - do nich dołączyła. Tego wygadanego przeciwnika już się pozbyli... Na szczęście, bo mutant naprawdę nie miał ochoty słuchać prawionych przez niego mądrości... Więc na scenie zostawał tylko jeden wróg i to, alleluja, milczący. No i najwyraźniej z Onurisem znowu coś było nie tak, ale w to Josh nie zamierzał się jeszcze mieszać. Mógłby najwyżej spróbować do niego przemówić, ale wątpił, aby to dało wiele - bo to w końcu życie, nie marny film - a poza tym przebywał za daleko, aby spróbować na przykład wykorzystać swoje zdolności. Niespecjalnie miał ochotę starać się tam dostać, gdy po drodze znajdował się przeciwnik i toczyła się z nim walka... Szczególnie teraz, gdy sam musiał trochę odpocząć.

Teraz, kiedy nie miał już lepszego zajęcia, Josh starał się śledzić spojrzeniem wydarzenia mające miejsce na całym polu walki oraz w jego okolicy, lecz siłą rzeczy skupiał się przede wszystkim na tym jedynym pozostającym w pobliżu przeciwniku, bo to z jego strony spodziewał się w razie czego nadejścia najpoważniejszego zagrożenia. Rzecz jasna nie podobało mu się również to, co działo się z organizmem Onurisa, lecz aż do ostatniej chwili chłopak liczył na to, że ktoś opanuje sytuację - na przykład Nori - bo sam tak naprawdę nie mógł nic w tej kwestii zrobić, a już na pewno nie na odległość... Tyle że prędko przekonał się, że najwyraźniej miał nadzieję na zbyt wiele.
Szczerze mówiąc nastolatek nie wiedział nawet do końca na kim powinien zawiesić wzrok, gdy walczący zostali tak nagle rozdzieleni przez interwencję Onurisa i z konieczności zmienili swoich partnerów. Jego spojrzenie przeskakiwało pomiędzy obiema parkami, nim wreszcie zdecydował się, że atak ich najnowszego sojusznika był jednak bardziej widowiskowy, więc chciał go obejrzeć - podczas gdy Nodin zdawał się mieć Onurisa pod względną kontrolą. Przynajmniej chwilowo. Prawdopodobnie.
Elixir czuł więc i z daleka widział walkę jaszczurów - czyli pacyfikowanie Onurisa - jednakże aktywnie obserwował właśnie ten płynący z nieba strumień energii oraz wszystko to, co z niego wynikało. Daleko mu było do oceniania walorów estetycznych tej techniki, zawsze bardziej interesowała go uroda istot żywych i, zgoda, głównie ludzkich, ale nawet on potrafił stwierdzić, że coś wyglądało intrygująco. I możliwe, że łamało albo naginało prawa fizyki, lecz to aż tak go nie obchodziło. Wzrost temperatury, nawet tak wielki i niespodziewany, również mu nie przeszkadzał, choć blondyn zmarszczył przez niego czoło. Wyczułby już, gdyby w grę wchodziło jakieś szkodliwe promieniowanie lub coś podobnego, więc tym się nie przejmował, ale samo zjawisko było dość... Ciekawe.
Josh drgnął lekko, kiedy niebieski jaszczur tak głośno wylądował z powrotem na piasku, lecz nawet na niego nie spojrzał, koncentrując teraz uwagę na krystalicznych pozostałościach wroga, na jego oczach powoli się kruszących. Sądząc po zachowaniu Urtagara, tym panem nie musieli się już martwić, przynajmniej w tej chwili - a ta chwila w zupełności uzdrowicielowi wystarczała. Podejrzewał, że ewentualny powrót tego stwora nie będzie jego problemem.
Mutant ostrożnie i bez pospiechu ruszył z miejsca, nie kierując się jednak prosto ku uwięzionemu już Onurisowi, ani nawet ku Urtagarowi. Poruszał się po łagodnym łuku, obchodząc ich bokiem - głównie na wypadek, gdyby ich zatracony towarzysz jednak zdołał się wyrwać i zaatakował. Elixir naprawdę wolałby uniknąć obrażeń, bo nie był pewien na ile jeszcze starczy mu energii... A jak do tej pory tak dobrze szło mu trzymanie się z daleka ran, że - jego zdaniem - aż szkoda by było przerywać tak wspaniałą passę.
Przy odrobinie szczęścia być może w ogóle nie będzie musiał się mieszać. W końcu Nori dotarła na miejsce przed nim, przyklęknęła i zabrała się do roboty... Istniała więc szansa, że nie będzie go potrzebowała. Nastolatek zatrzymał się na początek jakieś dwa metry dalej, może trochę bliżej, spoglądając czujnie pomiędzy przyjaciółką i powalonym gadem. Sylwetkę miał rozluźnioną, lecz w razie czego gotową do reakcji - czyli najpewniej do odsunięcia się albo odskoczenia, bo na tym kończył się jego potencjał bojowy bez kontaktu fizycznego.
Jasne, mógłby spróbować jakoś pomóc. Z Urtagarem dopiero co mu się przecież udało, a jego problem zdawał się być o wiele poważniejszy, a przynajmniej znajdował się w bardziej zaawansowanym stadium. Tyle że nastolatek potrzebował chwili - dłuższej - na zebranie sił, bo w innym wypadku rzeczywiście ryzykowałby nie tylko zwykłą utratą przytomności, ale pewnie wręcz śpiączką na trudny do przewidzenia okres. Tego również wolałby w miarę możliwości uniknąć. Nie był fanem. Swój udział uważał więc za ostateczność.
- To może wystarczyć? To, co ona teraz robi? - spytał rzeczowym i konkretnym tonem, równocześnie odrywając wreszcie wzrok od tej parki, żeby zerknąć po kolei na dwa pozostałe jaszczury. Z niczym się jeszcze nie oferował, nie na głos, ale domyślał się, że gady tak czy siak zdawały sobie sprawę z jego sytuacji - skoro znały się na telepatii. Z doświadczenia Josha wynikało, że większość takich osób bardzo luźno podchodziła do idei prywatności czyjegoś umysłu i z tego właśnie wynikało jego założenie.
Gdyby został poinformowany, że nie, to za mało - albo jeżeli coś w zachowaniu Onurisa zaczęłoby na to wskazywać czy po prostu podpowiadałaby mu to biokineza - Elixir zbliżyłby się niechętnie i przyklęknął na jedno kolano w pobliżu Nori. Ręka gada jak zazwyczaj wydawała mu się dobrym miejscem na nawiązanie kontaktu. Musiał uważać i ostrożnie dawkować swoją energię, ale sądził, że być może mógłby jeszcze jej trochę poświęcić. Odrobinę. Ot, tak dla ułatwienia sprawy. Przynajmniej wiedział już co robić i w jaki sposób, a do tego posiadał informacje na temat organizmu tego konkretnego smoka, więc nie zaczynał od zera... Nie wspominając już o tym, że być może Nori też osiągnęła do tej pory jakieś efekty, które on mógłby tylko wesprzeć. Tak czy siak nie zamierzał jednak ryzykować wyczerpania i gdyby poczuł, że zbliżał się do granic swoich możliwości, od razu by się wycofał. Mogło się to wydawać egoistycznym podejściem, lecz zawsze lepiej było mieć przytomnego i kontaktującego uzdrowiciela - tego nauczyły go jeszcze gry, a pobyt w szkole mu to utrwalił.
Jeżeli jednak Nori sama dobrze sobie radziła albo Nodin czy Urtagar swymi słowami wstrzymali go przed działaniem, Josh pozostał na swoim miejscu, po prostu obserwując rozwój wydarzeń oraz nadzorując go biokinetycznie. W takim wypadku skrzyżował ramiona na klatce piersiowej, czując się już wystarczająco pewnie, aby nie dbać o wolne ręce, nawet jeżeli w dalszym ciągu pozostawał czujny.